سرمازدگی

در حقیقت سرما وقتی وارد می شود اثرات خود را در تک تک سلول هایی که در معرض آن قرار دارند باقی می گذارد. به این صورت که ابتدا آب میان بافتی سلول ها یخ می زند اگر سرما تداوم پیدا کند آب داخل سلول ها هم یخ می زند و نهایتا غشای سلول های متلاشی شده و اندام های داخل سلول ها از بین می روند. و به این صورت سرمازدگی اتفاق می افتد و علایم آن به صورت آبگز شدن بافت ها نمایان می شوند. و نهایتا قسمت های سرمازده به ظاهر تغییر رنگ داده و سیاه شده و از بین می روند. شدت و مدت دوام سرما تعیین کننده هست و با توجه به را هها و روش هایی که اشاره شد می توان تا حد زیادی از صدمه سرما به گیاهان کاهش داد. با مشاهده سوابق دمایی سال های گذشته متوجه می شویم که سرمازدگی اوایل بهار و زمستان همیشه در کمین هست و ممکن است منجر به بروز آسیب های جدی و برگشت ناپذیر مخصوصا به درختان میوه شود. باغات مثمر چند ساله و با سطح وسیع که سالیان زیادی برای آن ها زحمت کشیده شده بود در اثر سرمازدگی از بین رفته اند که یک فاجعه ای برای کشاورز و جامعه کشاورزی محسوب می شود. برای مثال سرماهای زمستانه شدید سال های ۸۶ و ۹۶ منجر به خسارت های سنگین به باغداران شد. بنابراین توصیه هایی که به عنوان روش های ضد سرمازدگی شناخته می شوند بایستی جدی گرفته شود و مخصوصا در مبحث تغذیه مناسب گیاهان و تقویت آن ها در برابر تنش های محیطی به ویژه سرما بایستی کوشا بود و از تغذیه درختان نباید غافل شد. و برای تقویت درختان با استفاده از کودهای مقاوم کننده مانند فسفر، پتاسیم، اسیدآمینه و کلسیم در تغذیه به عنوان ضد سرمادگی استفاده نمود.